Een jaar geleden spraken we met Louise Hartman van MET Dijk en Waard over het bijzondere woningbouwproject De Klamp. Louise is community builder in deze kleine wijk, waar de helft van de woningen wordt bewoond door nieuwe Nederlanders. Hoe gaat het nu, een jaar later?

Op de Krusemanlaan in Heerhugowaard is een woonwijk gerealiseerd waar alleenstaanden, stellen en gezinnen zijn gehuisvest. Van het bouwrijp maken van de grond tot aan de oplevering van de 79 sociale huurwoningen – 59 appartementen en 20 eengezinswoningen – duurde het slechts een jaar.

Oorspronkelijk was het plan om hier Oekraïense vluchtelingen te huisvesten, maar zij werden opgevangen in het Transferium. De gemeente besloot daarom de woningen gelijk te verdelen tussen statushouders en woningzoekenden op de lange wachtlijsten van de woningcorporaties.

Grote gezinnen

“Er wonen relatief veel grote gezinnen, dus ik schat dat er ongeveer driehonderd mensen in een klein gebied wonen,” vertelt Louise. “Als je zoveel mensen op één plek zet, en de helft is nieuw in Nederland, dan is ondersteuning nodig. Dat wist de gemeente. Sommige bewoners hadden niet in een AZC gezeten en kwamen rechtstreeks hier, soms zelfs zonder ID-kaart of bankrekening. Normaal doet MET opbouwwerk in wijken, maar hier was echt community building nodig.”

Een centrale plek voor ondersteuning

Bij de bouw was geen rekening gehouden met een ruimte voor de professionals die de bewoners zouden helpen. Een woning ter beschikking stellen was in tijden van woningnood geen optie, dus werd er een bouwchalet neergezet. “Een Pipo-wagen Plus,” zegt Louise lachend. Met een keuken, kantoor en vergaderplek is daar nu zeven dagen per week ruimte om de buurt te begeleiden.

Sociale verbinding

“In het begin was het werk vooral praktisch”, vertelt Louise. “De straatverlichting deed het niet, nieuwe woningen hadden kinderziektes en bewoners wisten vaak niet waar ze terecht konden met vragen. Door zulke praktische klachten kom je meteen in contact met de bewoners en hoor je ook andere zaken. Als je het goed oplost, win je vertrouwen.”

Sociale uitdagingen in de zomer

Toen de zomer aanbrak, veranderde het werk voor Louise en haar collega. “We hadden vijftig scenario’s bedacht van dingen die mis konden gaan. Wat bleek? Het grootste probleem was overlast door spelende kinderen! Daar hadden we nooit aan gedacht.

In de westerse cultuur spreken we andermans kinderen niet zomaar aan. In veel niet-westerse culturen gebeurt dat juist wel. Overigens kunnen we niet over ‘wij’ en ‘zij’ spreken, want naast Nederlanders wonen hier mensen uit Polen, China, Congo, andere delen van Afrika, Azië en Eurazië. De situatie was dus veel genuanceerder.”

Om de overlast aan te pakken, zette Louise in een buurtbrief dat jongerenwerkers, BOA’s en de wijkagent af en toe een kijkje zouden nemen. “Het gevolg was dat sommige ouders hun kinderen helemaal binnenhielden, omdat ze geen overlast wilden veroorzaken en omdat ze in hun cultuur andere ervaringen met de politie hebben. Maar dat was natuurlijk niet de bedoeling! Daar heb ik veel van geleerd.”

Samen bouwen aan een sterke buurt

De taak van Louise is verbinden en begrip kweken. Daarover is ze heel positief: “In andere wijken organiseerde ik wel eens iets en dan kwam er niemand. Dan zit je daar met een paar potten koffie te wachten. Hier komt iedereen! Binnenkort is de Landelijke Opschoondag. Vorig jaar deden we met een grote groep mee. Toen raakte ik in gesprek met een moeder en een dochter, en daaruit ontstond een buitenspeeldag.”

Hoe gaat het verder?

Eind dit jaar loopt de pilot af, maar zoals in alle wijken van Dijk en Waard blijft MET betrokken. “Het gaat ontzettend goed en wordt steeds beter. Als je ziet hoe zoveel culturen hier prettig samenleven, dan zou je hier toch ook willen wonen?”