Buurthuizen zijn het kloppende hart van onze wijken en dorpen. Hier ontmoeten we buren, doen we mee aan leuke activiteiten, halen we informatie, en werken we samen aan een sterke, hechte gemeenschap. Of u nu komt voor een kop koffie, een sportles, een cursus, of om u in te zetten als vrijwilliger — het buurthuis is er voor iedereen. Wij gaan elke maand bij een ander buurthuis in Dijk en Waard langs en vertellen hun verhaal.
Deze keer is dat: Het Behouden Huis in Oudkarspel

In 2008 namen enkele inwoners van Oudkarspel het initiatief om Het Behouden Huis, een oude school uit 1883, te redden van de sloop. Na jaren van onderhandelingen met de gemeente, fondsenwerving en renovatie werd het gebouw in 2013 geopend als een modern gemeenschapscentrum. De stichting Hart van Oudkarspel, volledig gerund door vrijwilligers, beheert het pand sindsdien met groot succes.

Trots op het buurthuis

‘Trots’ is het woord dat regelmatig valt als je de vrijwilligers van Het Behouden Huis spreekt. Ook Piet Beers, beheerder en gezicht van Het Behouden Huis, is trots op het gemeenschapshuis. “Er worden hier zoveel leuke en mooie dingen georganiseerd. Na de coronatijd merkten we dat veel mensen zich eenzaam hadden gevoeld en behoefte hadden aan sociaal contact. Hier kan dat: laagdrempelig en veilig.”

Onder het genot van een driegangendiner worden nieuwe vriendschappen gemaakt.

Het Huisdiner

Een van die mooie initiatieven is het Huisdiner. Deze maandelijkse bijeenkomst brengt inwoners samen voor een gezellige maaltijd. Elke derde woensdag van de maand is er een driegangendiner voor €10 per persoon, exclusief drankjes. Het diner richt zich vooral op alleengaanden, maar ook stellen zijn welkom. Alleenstaanden hebben echter voorrang.
“Deze regel hebben we bewust ingesteld omdat het elke keer vol zit en het echt bedoeld is voor ontmoeten en verbinden,” legt Piet uit. “Veel alleengaanden van zestig plus komen nog maar weinig onder de mensen. Zelfs in een klein dorp als Oudkarspel. Dat is natuurlijk zeer triest.”

Mevrouw Kraakman en meneer Van den Heerik hebben elkaar ‘’gevonden’ in Het Behouden Huis.

Verhalen van bezoekers

Dat beaamt mevrouw Kraakman, die nu twaalf jaar alleen is sinds de dood van haar man. “In het begin vond ik het een verschrikking. Naast het verdriet moest ik opeens alles zelf doen, van de rekeningen betalen tot abonnementen opzeggen. Ik was dat niet gewend, want mijn man was boekhouder van beroep. Hij had een hechte vriendengroep waarmee hij elke week biljartte. Daarna kwamen ze bij ons thuis voor een borrel en een hapje, dat verzorgde ik dan. Na zijn dood heb ik zitten wachten tot ze kwamen, maar dat is tot op de dag van vandaag niet gebeurd. In ons huwelijk ging mijn man de hort op en ik was thuis. Ik moest alles opnieuw opbouwen, ook een nieuwe vriendengroep.”

“Dat doe je nu toch?”, zegt meneer Van den Heerik, die naast haar zit en haar verhaal aanhoort. Hij komt nog niet zolang bij het Huisdiner maar vindt het nu al de beste beslissing ooit. “Mijn vrouw is twee jaar geleden overleden aan kanker. In de laatste maanden van haar leven gaf ze me een spoedcursus in alles wat zij altijd deed: koken, het huishouden. Na haar dood voelde ik me vreselijk alleen, ook al heb ik lieve buren die zich om me bekommeren. Bij de praktijkondersteuner van mijn huisarts gaf ik aan dat het slecht met me ging, ik vond het leven niks meer waard. Er kwam iemand van MET Welzijn thuis bij me praten en zij wees me op de Doet en Ontmoet-groep in Het Behouden Huis.”

Doet en Ontmoet

Doet en Ontmoet is een open inloop waarin iedereen welkom is voor een praatje of een kopje koffie. “Daar leerde ik weer mensen kennen die ook naar het Huisdiner gingen. Dit is nu de tweede keer dat ik aanschuif, en het is elke keer fijn en gezellig. Daarnaast zorg ik dat ik bezig blijf. Ik werk als vrijwilliger bij kinderboerderij De Beestenboel en dat doet me goed. Depressief ben ik niet meer, al mis ik mijn vrouw nog elke dag.”

Voor mevrouw Bakker is het Huisdiner heel belangrijk geweest na de dood van haar man en zoon.

Samen de draad oppakken

Mevrouw Bakker beaamt het belang van eropuit gaan en nieuwe mensen ontmoeten, ook al zit je daar in het begin helemaal niet op te wachten. “Ik heb in een korte tijd zowel mijn man als mijn zoon Pierre verloren aan kanker. Dan weet je echt even niet meer wat je met jezelf aan moet. Laat staan dat je zin hebt om dingen te ondernemen. Ik zat het liefst thuis, laat mij maar. Gelukkig heb ik nog wel mijn drie andere kinderen die ik veel zie en die in de buurt wonen. Net als de kleinkinderen, het zijn allemaal schatten. Langzamerhand bouw je je leven weer op en heb je weer zin om dingen te doen. Het Huisdiner is voor mij vaste prik. We hebben inmiddels een groepje gevormd waar we ook weleens mee gaan lunchen.”

Op de vraag of er plannen zijn om weer een levenspartner te ontmoeten, antwoordt mevrouw Kraakman resoluut: “O nee! Voor mij geen poepelegein meer!” Mevrouw Bakker vult haar met een knipoog aan: “Alleen slapen in een tweepersoonsbed en op tv kijken wat ik wil, heeft ook zo zijn voordelen.”

Vrijwillige koks gezocht

Piet besluit: “Qua aanvragen zouden we dit elke week kunnen organiseren. De vraag naar een plekje aan tafel is groeiende, elke keer staan er mensen op de wachtlijst. Alleen hebben we dan ook koks nodig die voor grote groepen willen koken. Gelukkig hebben we toppers zoals Arianne en René, en zelfs chef-kok Marc Goedhart kookt regelmatig vrijwillig voor onze gasten. Voelt u zich aangesproken om te helpen? Laat het ons weten. Het hoeft niet hoogstaand te zijn, maar wel lekker!”